Ορθόδοξη πίστη και εθνικισμός

του Δημήτρη Μιλάνου

Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, δεν είχε εδώ και εκατοντάδες χρόνια μια συνοχή και κοινή ηγεσία. Αντίθετα με την πάροδο των χρόνων είδαμε διασπάσεις και αυτονομήσεις ανά περιοχές. Διασπάσεις και σχισμές επί το πλείστον εθνικού χαρακτήρα. Πλέον σχεδόν στο σύνολο τους οι ορθόδοξες εκκλησίες βρίσκονται διηρημένες ανά χώρες.

Οι εθνικές ορθόδοξες εκκλησίες τροφοδοτούν και τροφοδοτούνται όχι μόνο από την πίστη τους στα θεία, αλλά και από θέματα σχετικά με τα έθνη τους. Ο πρώην πατριάρχης της Σερβίας Παύλος (Σεπτ. 1914, Νοεμβ. 2009) είχε δηλώσει πως: "Το να είσαι Σέρβος είναι αδιάσπαστο από το να είσαι Ορθόδοξος ... Ένας άθεος δεν μπορεί να είναι Σέρβος ... Δεν μπορείς να είσαι Σέρβος αν δεν βαπτισθείς ". Αλλά και στα δικά μας, ο Άνθιμος Θεσσαλονίκης ,ως άλλος Μακεδονομάχος, αφού έψαλε μέσα στην εκκλησία τον Εθνικό Ύμνο (!) έκανε έκκληση στο ποίμνιο του να συμμετάσχει στο συλλαλητήριο για το όνομα της ΠΓΔΜ.

Από την άλλη η αρχιεπισκοπή της ΠΓΔΜ, και συγκεκριμένα ο αρχιεπίσκοπος της Στέφανος, μιλάει ανοιχτά για μεγάλη ΠΓΔΜ που θα φτάσει μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Άλλωστε μόνο τυχαίο δεν είναι που ο Στέφανος έχει αναπτύξει έντονους δεσμούς με το κόμμα του προηγούμενου πρωθυπουργού Νικόλα Γκρουέφσκι, έναν από τους θερμότερους υποστηρικτές του ονόματος Μακεδονία για την ΠΓΔΜ αλλά και της γενικότερης αφήγησης περί απογόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Όμως ακόμα και ο Βαρθολομαίος, πριν λίγες μέρες με επιστολή του στον Ερντογάν έδινε την ευλογία του στην στρατιωτική επιχείρηση “Κλαδί Ελιάς” λέγοντας πως «ως παράδοση της εκκλησίας μας, προσευχόμαστε πάντα για το κράτος μας, την υγεία των ηγετών μας και την ευτυχία και κακοδαιμονία του λαού μας. Δεν έχουμε ξεχάσει τους εκατοντάδες που έχουν εκτοπισθεί εξαιτίας των συγκρούσεων στη νότια γειτονιά μας, και ειδικά στη Συρία»

Η Βουλγαρική Ορθόδοξη εκκλησία από την άλλη, δέχτηκε πριν λίγους μήνες με ανοιχτές αγκάλες την ορθόδοξη εκκλησία της ΠΓΔΜ:

Στις αρχές Νοεμβρίου ο σχισματικός Αρχιεπίσκοπος Στέφανος ζήτησε την αναγνώριση και την απόδοση Αυτοκεφαλίας στη «Μακεδονική» Εκκλησία από το Πατριαρχείο Βουλγαρίας.

Το Πατριαρχείο Βουλγαρίας αποδέχθηκε την αίτηση αναλαμβάνοντας τον ρόλο της «μητέρας» της σχισματικής «Μακεδονικής» Εκκλησίας. Το Πατριαρχείο Βουλγαρίας ανακοίνωσε «διπλωματικά» ότι «θα διαμεσολαβήσει και θα υποστηρίξει και στις άλλες Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, λαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα βήματα, την καθιέρωση κανονικού καθεστώτος στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Μακεδονίας».

Πόσο διπλωματικά, όταν η εκκλησία της Σερβίας θεωρεί αυτή της ΠΓΔΜ σχισματική; Καλά για τους δικούς μας μόνο και μόνο το όνομα Ορθόδοξη Εκκλησία της “Μακεδονίας” αρκεί για να τους κάνει να ορμήσουν στα σύνορα να προστατεύσουν την κληρονομιά του Μεγάλου Αλέξανδρου. Δεν είναι χαζοί οι Βούλγαροι συνάδελφοι του αγαπητού κατά τα άλλα εθνικιστή Άνθιμου. Απλά και αυτοί όπως και όλοι οι άλλοι παίζουν το παιχνίδι τόσο των “εθνικιστικών” συμφερόντων των αστικών τάξεων των επιμέρους χωρών αλλά και παράλληλα την διαχείριση και επέκταση του “ποιμνίου- λογαριασμού στην Ελβετία”. 

Ελπίζω οι καλοί χριστιανοί φίλοι μας να αρχίζουν να καταλαβαίνουν το παιχνίδι που παίζεται. Οι εκπρόσωποι της ίδιας πίστης και του ίδιου Θεού, αντί να δουλεύουν μαζί προς αυτά που έλεγε ο ίδιος ο Θεός τους, τι κάνουν; Σπέρνουν μίσος και διχόνοια. Σπέρνουν δηλητήριο στις καρδιές των ανθρώπων. Δίνουν την ευλογία του Θεού σε έναν καθαρά επεκτατικό πόλεμο ενός ακραία φονταμενταλιστή-ισλαμιστή δικτάτορα ενάντια σε ανθρώπους που παλεύουν για την ελευθερία τους, ενώ άλλοι κατεβαίνουν στους δρόμος πολεμώντας για το σκοταδισμό και τον εθνικισμό.

Δυστυχώς στην χώρα μας η εκκλησία έχει μεγάλη δύναμη, την οποία την χρησιμοποιεί όποτε την βολεύει. Για όσα τραβάει ο κόσμος στα μνημονιακά χρόνια δεν έκαναν μια ανακοίνωση. Για τους πρόσφυγες και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα όμως, από τα αναθέματα που ρίχνουν κάθε Κυριακή, οι εικόνες των ναών έχουν κοκκινίσει από την ντροπή τους. Δύναμη που θυμούνται να χρησιμοποιούν για το μάθημα των θρησκευτικών, για τις ταυτότητες παλιότερα και ποιος ξέρει τι άλλο στο μέλλον.

Αν θρησκεία είναι το όποιο του λαού, η οργανωμένη αντιπροσωπία της είναι η ηρωίνη που βυθίζει τα μυαλά στο σκοτάδι, είναι η πρέζα του μίσους, είναι το LSD των παραισθήσεων και των εθνικών παροξυσμών.

ΥΓ: Το παραπάνω κείμενο δεν αφορά την ουσία της πίστης ούτε όσους ιερείς σέβονται τα ιδανικά τους και βοηθάνε κόσμο με προσωπική αυτοθυσία.