Του Γρηγόρη Καραγιαννίδη
Πέρασε κιόλας μία εβδομάδα από τότε… Από την ημέρα που τα πλήθη ξεχύθηκαν από τα σπίτια τους ακόμη και από τις 5 το χάραμα, βγαίνοντας στο δρόμο…
Όχι, δεν ήταν για κάποια κινητοποίηση εναντίον των πλειστηριασμών.
Δεν ήταν λόγω κάποιας διαμαρτυρίας ενάντια στα μνημόνια.
Ήταν λόγω της «Βlack Friday», δηλαδή της ημέρας των μεγάλων προσφορών στα καταστήματα… Συνάνθρωποί μας -ακόμη και μαθητές που την «κοπανήσανε» από το μάθημα μόνο και μόνο για αυτό το λόγο - έσπευσαν να αποκτήσουν άλλο ένα καταναλωτικό αγαθό σε έκπτωση…
Μία εβδομάδα από αυτό το γεγονός είδαμε κάτι άλλο: Την έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και τη βίαιοι καταστολή από πλευράς της αστυνομίας στα ειρηνοδικεία. Δεκάδες συναγωνιστές και συναγωνίστριες έδωσαν μάχη σώμα με σώμα με τα ΜΑΤ, για να αποτρέψουν τα κοράκια των τραπεζών από το να αρπάξουν κι άλλες λαϊκές κατοικίες.
Η σύγκριση των 2 εικόνων με έβαλε σε απαισιόδοξες σκέψεις. Ο λόγος ήταν πως αν παρατηρήσουμε τις κινητοποιήσεις βλέπουμε πως είναι μεν δυναμικές αλλά αποτελούνται από ανθρώπους συλλογικοτήτων οι οποίοι είναι σταθεροί και αυξάνονται κατά το ελάχιστο. Ενώ στη «Βλακ Friday¨» (δε το έγραψα λάθος, «ΒΛΑΚ» είναι) είχε ένα πλήθος -κυρίως νεολαίων- που ως Αριστερά θα θέλαμε πολύ να βρίσκεται στις κινητοποιήσεις και στις γραμμές μας…
«Τις πταίει;» που θα έλεγε και ο αείμνηστος Χαρίλαος Τρικούπης για αυτήν την απομάκρυνση του κόσμου από την αφύπνιση, και ειδικότερα από την Αριστερά; Το φταίξιμο είναι αμφίδρομο σε όλο αυτό το φαινόμενο.
Από τη μία, η νοοτροπία του νεοέλληνα. Αδιαφορία για τα κοινά και την κοινωνία -ειδικά στη νεολαία- και μία τάση να «χάφτει αμάσητο» οτιδήποτε σερβίρει ο καπιταλισμός μέσω της προπαγάνδας από τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένα από αυτά, και η τάση του «Νο politica» -που ούτε καν μη πολιτικό είναι. Ο εκμηδενισμός δηλαδή των ιδεολογιών, η απαξίωση κάθε τι πολιτικού και η εστίαση σε τελείως βλακώδη θέματα της καθημερινότητας, όπως τα τηλεοπτικά προγράμματα, το επονομαζόμενο «lifestyle» ή η μόδα…
Η αλήθεια που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά είναι διαφορετική: Είναι ένα σύστημα που ουρλιάζει στα υποσυνείδητα των ανθρώπων «ψωνίστε, ψωνίστε, ψωνίστε!» και που αυτό που αποφεύγει δεν είναι κάτι το πολιτικό, αλλά κάτι το Αριστερό ή μια ιδέα που γεννά προβληματισμούς σχετικά με το καπιταλιστικό σύστημα και την εκμετάλλευση που το διέπει.
Είναι το σύστημα που μας διδάσκει μέσα από «φρου φρου κι αρώματα» πως υπάρχει μόνο ο νεοφιλελευθερισμός και πως οι κομμουνιστές είναι δικτάτορες που θα μας κάνουν να πεινάσουμε, θα καταστρέψουν την ελεύθερη αγορά και τη... δημοκρατία (!), πως αν βγούμε από το κοινό νόμισμα και την Ευρωπαϊκή Ένωση θα χάσουμε το erasmus (λόγια ποταμίσια, λες κι αυτό μας μάρανε) και θα γίνουμε Ουγκάντα (λες και δεν είμαστε με τόση εξαθλίωση λόγω μνημονίων)...
Και όταν τύχει και γεννιούνται ανθρωπιστικές κρίσεις, να μας ξυπνάει και το πατριωτικό μας φίλτρο, θυμίζοντας μας Μακεδονίες, κόκκινες μηλιές, μαρμαρωμένους βασιλιάδες, 300+700 δώρο και κακούς γείτονες που θέλουν να εξαφανίσουν από το χάρτη την ευλογημένη (από την αγία τριάδα ή τους 12 του Ολύμπου, η επιλογή δική σας) πατρίδα μας… Και δώσ’ του τα «νυν υπέρ πάντων ο αγών» και τα «Ελλάς ή τέφρα», και κάπως έτσι οδηγούμαστε και στο φασισμό που αποτελεί ένα καθαρόαιμο τέκνο του καπιταλιστικού συστήματος…
Χάφτει λοιπόν ο ελληναράς τα παραπάνω με το φτυάρι, και έτσι οδηγείται να τον ενδιαφέρει μόνο η καλοπέραση και οι προσφορές στα καταστήματα… Κι έτσι, σαν το βλάκα τρέχει στο πολυκατάστημα τη μαύρη αυτή Παρασκευή θέλοντας να βρει κάτι σε προσφορά (που κι αυτές πλασματικές είναι, αλλά αυτό αποτελεί μία άλλη ιστορία)…
Μία «Παρασκευή του βλάκα» λοιπόν…!
“Δε γαμείς,ποιος ασχολείται;”...
Αυτό θα ακούσουν τα αυτιά κάποιου ο οποίος θα ανοίξει μία συζήτηση σχετικά με την πολιτική σε μία παρέα. Το ίδιο θα του απαντήσουν και όταν καλέσει κανέναν σε μία κινητοποίηση ή πορεία σε σχέση με τα προβλήματα που μαστίζουν το ταλαίπωρο τούτο κράτος… Αλλά για μπουζούκια και πανηγυράκια πάντα πρώτοι…
Αλλά δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο όλο αυτό… Ο καπιταλισμός είναι παγκόσμιο φαινόμενο, οπότε οι παραπάνω «κανόνες» ισχύουν και για άλλες χώρες… Γι’ αυτό και οι πόλεμοι. Γιατί ο εθνικισμός, ως παράγωγο του καπιταλισμού, δημιουργεί μίση, τα οποία μόνο συρράξεις δημιουργούν…
Γι αυτό και βλέπουμε τα ίδια πρόσωπα στις κινητοποιήσεις…
Το πότε θα αφυπνιστεί ο υπόλοιπος λαός; Νομίζω όταν «έρθει η σειρά» του καθενός από εμάς. Όταν βρεθεί ο «σταρχιδιστής» στη θέση αυτού που χάνει το σπίτι του, που του κατάσχουν το λογαριασμό, που ο κόπος του γκρεμίζεται εξαιτίας μιας τράπεζας ή ενός ανάλγητου κράτους. Μόνο τότε θα ξυπνούσε ίσως από τον ύπνο του δικαίου, αλλά τότε θα είναι αργά…
Από την άλλη πλευρά, η Αριστερά δεν είναι άμεμπτη ευθυνών… Διότι πέταξε τη μεγάλη ευκαιρία του δημοψηφίσματος του 2015 στα σκουπίδια και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο: αυτόν του απόλυτου ξεπουλήματος απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα μνημόνια… Και κάπως έτσι χάθηκε η ιστορική αυτή ευκαιρία που ο λαός επιτέλους είχε αγανακτήσει, και με ποσοστό 62% είπε ένα τεράστιο ΟΧΙ σε αυτούς που τον καταδυναστεύουν. Και μετά η απογοήτευση, αυτή που ξαναγύρισε τον κόσμο στις «παλιές κακές συνήθειες» της καθημερινότητας…
Το καθήκον της Αριστεράς από εδώ και πέρα είναι μεγαλύτερο: αφ’ ενός να συνεχίσει δυναμικά τους αγώνες κατά της αδικίας, των μνημονίων, του καπιταλισμού, και αφ’ ετέρου να μπολιάσει την αφύπνιση στο λαό, και ειδικά στη νεολαία…
«Κοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει
κι έχ’ η πλάση κοκκινίσει
κι άλλος ήλιος έχει βγει,
σ’ άλλη θάλασσα, άλλη γη»
… είχε γράψει ο Κώστας Βάρναλης… Ας θυμηθούμε λοιπόν αυτούς τους στίχους, γιατί η ιστορία κάνει κύκλους… Πριν 100 χρόνια κάποιοι κίνησαν σε μια κρύα γη… Και την κοκκίνισαν! Ας μπολιάσουμε κι εμείς τη σπορά που θα κάνει κόκκινη και τη δική μας πλάση. Με προσπάθεια, επιμονή και αγώνα…
Θα κλείσω το κείμενο αυτό με ένα μουσικό κομμάτι των Dubioza Kolektiv, μίας μπάντας από τη Βοσνία Ερζεγοβίνη. Είναι ένα κομμάτι που αναφέρεται στην εποχή μας και στο πόσο έχει επιδράσει ο καπιταλισμός στους ανθρώπους. Το πιο συγκλονιστικό είναι το βίντεο του κομματιού. Δείχνει πραγματικά και με γλαφυρό τρόπο την κοινωνία μας και τον καταναλωτισμό… Και μια που η «βλακ Friday» είναι ακόμη πρόσφατη, μπορείτε να κάνετε τις συγκρίσεις σας…!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου